Viscaal in de wolken na eerste F2-podium: 'Volgende keer graag een treetje hoger'

Bent Viscaal mocht afgelopen weekend eindelijk weer in actie komen in de Formule 2, ditmaal op Autodromo Nazionale di Monza in Italië. De 21-jarige Tukker komt dit seizoen in de opstapklasse uit voor het team van Trident. Na afloop van ieder raceweekend blikt hij - geheel in eigen stijl - namens GPFans terug op zijn prestaties.

Hallo iedereen! Het heeft even geduurd, maar daar ben ik weer. In de Formule 2 genoten we van een zomervakantie van acht weken. Nou ja, genoten – wat mij betreft had het ook wel iets korter gemogen. De zomerstop viel voor ons precies halverwege. We hadden vier raceweekends afgewerkt en na de zomer zouden er nog vier volgen. Na die vier raceweekends had ik acht punten verzameld, dankzij die vierde plek in Azerbeidzjan. Aan dat aantal van acht punten hield ik een dubbel gevoel over. Aan de ene kant heeft Trident een aantal lastige jaren achter de rug en krabbelt het in 2021 weer op, waardoor het scoren van ieder punt een feestje is. Aan de andere kant had er meer ingezeten. Dat heb ik jullie destijds ook verteld: zeker in Monaco, maar ook in Bahrein, had een heel klein beetje mazzel enorme gevolgen kunnen hebben.

Teleurstellende kwalificatie

Afgelopen weekend mocht ik eindelijk weer in de blauwrode Formule 2-auto van Trident stappen voor het vijfde raceweekend van 2021. In de vrije training merkte ik dat ons harde werk zijn vruchten afwierp. In de zomervakantie ben ik namelijk meermaals naar Italië gereden voor simulatorwerk in de Trident-fabriek. Na de training stond ik op P8. Zeker geen verkeerd begin. De kwalificatie blijft een aandachtspunt. Na de eerste pushlaps stond ik rond de tiende plaats. Ik hoopte op meer, maar het werd minder. Tijdens de tweede stint kreeg ik mijn banden niet op temperatuur. De meeste van mijn concurrenten wel. Meer dan startplaats achttien zat er voor mij niet in.

Waar het precies aan lag? Ik vermoed dat het te maken heeft met het getreuzel op de baan. Zeker op een baan als Monza wil je de ideale positie om een snelle ronde te rijden en bijna iedere coureur loert op een sleepje. Daardoor reden sommigen heel langzaam. Ik voelde me in die taferelen niet erg thuis en had moeite om de bandentemperatuur op peil te houden. Achteraf was ik boos. Een achttiende plaats is gezien de nieuwe verhoudingen niet waar wij thuishoren.

Eerste sprintrace

Nou ja, kop ervoor en inhalen dan maar! Zaterdagochtend stond de eerste race op het programma en ik had mijzelf als doel gesteld om de top tien te bereiken. Ambitieus, maar je bent jong en je wilt wat. Bovendien levert een plek achterin de top tien natuurlijk kansen op voor race twee, vanwege de omgekeerde startopstelling. Ik ging er goed voor zitten bij de start en knalde weg, na een paar honderd meter had ik al een aantal jongens te pakken. Plots begon er voor mijn neus eentje wild te slippen. Ik moest naar links sturen om hem uit te wijken en kwam op het gras. Al de goedgemaakte plaatsen weer kwijt. Shit.

Dan maar vanaf P19 naar voren rijden. De wagen voelde ontzettend goed en ik zat comfortabel in de cockpit. Wagens vlogen me om de oren – dan stond er eentje scheef bij Ascari, dan stond er eentje achterstevoren in de Lesmo’s. Ik hield mijn kop erbij en won veel plaatsen. Op een gegeven moment lag ik P13 en de wedstrijd kwam als het ware naar me toe. Ik voelde me sterk, kon nog een paar jongens inhalen en zag tegen het einde pardoes Vips voor me. Wacht even – die leidde de race toen ik negentiende lag! Ik reed Vips voorbij en voelde me machtig. Wat mij betreft mocht de race nog wel een paar rondjes langer duren.

Toen er werd afgevlagd lag ik zevende, waardoor ik de tweede puntenfinish van mijn seizoen noteerde. Feest! Bij het team was iedereen ontzettend blij. We wisten dat het erin zat, maar om het vanaf plek negentien te flikken is toch wel heel vet. Wat wij niet wisten, is dat het nog veel mooier werd.

Eerste Formule 2-podium

Want op zaterdagmiddag mocht ik vanwege de omgekeerde grid als vierde starten. Ik had mijn blik op het prachtige podium gericht en wist dat dit een uitzonderlijke kans was. Bij de start greep ik Vips voor P3. Achter mij reden de jongens die strijden om het kampioenschap. Ze konden mij niet bijbenen. Voor me zaten [Jehan] Daruvala en [David] Beckmann. Daruvala reed stevig door, maar Beckmann zat me eigenlijk een beetje in de weg.

Halverwege de wedstrijd probeerde ik het bij Beckmann, maar hij verdedigde flink. Dat mag, dat is zijn goed recht. Toen ik het een paar ronden later nogmaals probeerde verremde hij zich. Hij sneed de eerste chicane af en kwam gevaarlijk terug op de baan. Ik ging ervan uit dat hij de plaats netjes aan mij af zou staan, zoals gebruikelijk als je een bocht afsnijdt. Maar dat deed-ie niet. Ik snap ook wel dat hij graag op het podium finisht, maar dit soort grappenmakerij is met deze hoge snelheden niet heel verstandig. Ik kon gelukkig zonder kleerscheuren langs hem komen, maar heb wel eventjes gevloekt.

Maar: ik lag tweede. Tweede! Daruvala bleek te ver weg, al liep ik in de slotronden nog wel in. Maar goed, even eerlijk: tweede plek, op Monza, de thuisrace van Trident. Als ik dit van tevoren had geweten, had ik er blind voor getekend. Mijn teambaas Giacomo was door het dolle heen. De monteurs stonden te hossen, mijn engineer jubelde over de boardradio. Het was prachtig. Ik heb van elke seconde genoten. Daarboven op het podium was het uitzicht erg mooi. Volgende keer wil ik wel graag één treetje hoger trouwens.

Zonder gekheid: dit is waar we al die tijd zo hard voor hebben gewerkt. Het ontgaat de Nederlandse fans misschien omdat Trident Italiaans is, maar ze hebben het tussen 2017 en het begin van 2020 écht heel moeilijk gehad. Het team krabbelt nu op en dit resultaat geeft ze vleugels. Ik hoorde dat mijn tweede plek de eerste podiumfinish van Trident is sinds 2016. We zijn echt op de goede weg.

Teleurstelling na crash in feature race

Over de derde race kan ik helaas heel kort zijn: vanaf P18 moest ik weer naar voren knokken en wederom lukte dat. Op een gegeven moment lag ik zevende en leek de derde puntenfinish van dit weekend een kwestie van tijd. Tot ik bezoek kreeg van Beckmann, die mij uit de race tikte. Mijn rechterachterwielophanging brak door zijn toedoen en dat was het. Hij kwam na de race naar me toe om netjes zijn verontschuldigingen te maken. Dat siert hem, maar dat verandert natuurlijk niets aan het resultaat.

De ban is gebroken, ik heb een trofee meegenomen naar het prachtige Twenteland. Waar ik acht weken moest wachten voor dit raceweekend, hoef ik niet veel geduld te hebben voor we weer mogen. Over twee weekjes is het alweer tijd. Dan racen we op het Sochi Autodrom in Rusland. Ik heb, dankzij de topresultaten van dit weekend, goede hoop. Laten we weer zo’n trofee scoren! Jullie horen van mij.

Groetjes,

Bent

Gerelateerd

Grid F2 2024

Dit is de volledige grid voor het F2-seizoen 2024: Verschoor begint aan vierde seizoen

• 28 februari 2024 06:59

Rodin Carlin

Carlin leidde 27 F1-coureurs op maar de iconische naam verdwijnt uit de autosport

• 10 januari 2024 06:55