Romain Grosjean

Grosjean over 28 seconden in vlammenzee: "Ik heb vrede met mijzelf en ga sterven"

Jan Bolscher 4 dec 2020 16:59Vrijdag 4 december 2020 16:59 Laatste update: 17:22

Grosjean over 28 seconden in vlammenzee: "Ik heb vrede met mijzelf en ga sterven"

Romain Grosjean heeft voor het eerst na zijn angstaanjagende crash van afgelopen zondag, zijn verhaal gedaan tegenover de buitenlandse media. De Fransman vertelt in detail over de ontroerende gebeurtenissen die hem tijdens de Grand Prix van Bahrein bijna het leven kostten.

In gesprek met diverse journalisten kreeg Grosjean het verzoek van Stuart Morrison, hoofd-communicatie bij Haas, om te vertellen over de 28 seconden die hij vastzat in zijn auto, omringd door een vlammenzee. De 34-jarige coureur sprak vervolgens zes minuten lang openlijk. Hieronder staat een uitgebreid verslag van wat hij heeft meegemaakt, wat hij dacht toen hij uit de restanten van zijn auto probeerde te ontsnappen en welke scenario's er allemaal door zijn hoofd spookten.

Artikel gaat verder onder video

"De grote vraag die iedereen stelt is, 'Hoe was het?' Nou, dat is de vraag die het meest aan mij is gesteld. Ik zal je meenemen door die 28 seconden. Allereerst voelde het voor mij niet echt als 28 seconden. Het voelde meer als anderhalve minuut als ik een tijd moet noemen. Toen de auto tot stilstand kwam, deed ik mijn ogen open. Ik maakte meteen mijn veiligheidsgordel los."

"Ik kon mij de volgende dag niet herinneren wat ik met het stuur heb gedaan, want ik kan mij niet herinneren dat ik het stuur eraf heb gehaald. Ze zeiden, 'Nee, het stuur is verdwenen tussen je benen.' De stuurkolom en de rest brak af en vielen naar beneden, dus ik hoefde mij niet druk te maken om het stuur en sprong uit de auto."

"Ik had het gevoel dat iets mijn hoofd raakte, dus ik ging achteruit zitten en mijn eerste gedachte was: 'Ik ga wachten. Ik sta op de kop tegen de muur, dus ik ga wachten totdat iemand mij komt helpen.' Ik was dus niet eens gestrest en had uiteraard geen idee van de vlammen. Toen keek ik naar links en rechts en kijkend naar links, zag ik ineens vuur."

"Dus ik zei tegen mijzelf, 'Oke, ik heb niet echt tijd om hier te wachten.' Vervolgens probeerde ik daarom via rechts wat meer overeind te komen. Dat lukte niet. Ik probeerde het via links, dat lukte ook niet. Ik ging weer rechtop zitten en moest denken aan Niki Lauda, zijn ongeluk. Maar, het kon niet zo eindigen, het kon niet mijn laatste race zijn, dit kon niet het einde zijn. Absoluut niet."

"Ik probeerde het nog een keer, maar ik zat vast. Ik ging weer terug en toen was er een onplezierig moment waarop mijn lichaam ontspannen raakte. 'Ik heb vrede met mijzelf, en ga sterven'. Ik stelde mezelf de vragen: 'Zullen mijn schoenen of mijn hand verbranden? Zal het pijn doen? Waar gaat het beginnen?' Voor mij voelde dat als twee, drie of vier seconden. Ik denk dat het op dat moment milliseconden waren. Vervolgens denk ik aan mijn kinderen. Zij kunnen niet vandaag hun vader verliezen."

"Ik weet niet waarom ik het deed, maar ik besloot om mijn helm naar de linkerkant te draaien, ik probeerde ook mijn schouder te draaien. Dat werkte een soort van, maar toen realiseerde ik mij dat mijn voet vast zat in de auto. Ik ging rechtop zitten en trok zo hard als ik kon aan mijn linkerbeen. De schoen bleef waar hij zat, maar mijn voet schoot los uit de schoen. Toen probeerde ik het nog een keer en wilde mijn schouder erdoor. Toen mijn schouder erdoor ging wist ik dat ik uit de auto kon springen."

"Mijn beide handen zat in het vuur op dat moment. Normaal gesproken zijn mijn handschoenen rood. Ik zag dat met name de linker zwart begon te kleuren en begon te smelten. Ik kon de pijn voelen, dat mijn handen in brand stonden. Maar ik voelde ook de opluchting dat ik uit de auto was. Toen sprong ik eruit en klom op de vangrail. Ik voelde dat Ian [Dr. Roberts] aan mijn overall trok dus ik wist dat er iemand bij mij was."

"Vervolgens landde ik en raakten ze mijn rug aan. Ik dacht: 'Oh shit, ik ben een rennende vuurbal.' Zoals in die video van de FIA waarin ze een test deden en iemand in brand staken. Hij rent rond om te laten zien hoe sterk de overall is. Ik had het beeld in mijn hoofd dat het vuur mij volgde. Ik wilde direct mijn handschoenen uitrekken, zodat de huid niet mee zou komen."

"Toen kwam Ian met mij praten en hij zei, 'Ga zitten.' Ik gaf een grote mond. Ik zei: 'Praat normaal tegen mij alsjeblieft.' Ik denk dat hij toen wist dat het goed met mij ging. Ik gedroeg me normaal. We gingen zitten, maar we waren te dicht bij het vuur. Ik hoorde de brandblusser en iemand riep: 'De batterij staat in brand. Breng een extra brandblusser.'

"Vervolgens gingen we in de medical car zitten en legden ze een koud kompres op mijn handen, omdat ik vertelde dat mijn handen waren verbrand en dat mijn voet was gebroken. Toen begon de pijn omhoog te gaan, met name in mijn linkervoet. Met de handen ging het prima maar de voet begon echt veel pijn te doen. Ian legde vervolgens uit dat de ambulance eraan kwam met en brandcard, en dat alles goed zou komen."

"We bleven praten. Ik zei: 'Nee, nee, nee. We lopen naar de ambulance.' Hij zei: 'Nee, nee, nee. De brancard komt eraan.' Ik zei: 'Nee, nee, nee.' Ik stapte uit de auto en zei: 'We gaan lopen.' Ze zeiden: 'Oké, we gaan je helpen."

"Vanuit medisch oogpunt was het niet de beste beslissing, maar ze begrepen dat het voor mij heel belangrijk was dat er beelden waren dat ik naar de ambulance liep. Ook al kwam ik uit vuur lopen, ik moest een sterk signaal sturen dat het goed met mij ging en daarom wilde ik naar de ambulance lopen."

"Toen, steeds als ik iemand tegenkwam, zei ik: 'Twee verbrande handen, één gebroken voet.' Dat was alles dat ik kon zeggen tegen de mensen die ik tegenkwam omdat ik bang was voor mijn toestand en ik wilde dat iedereen die kwam om mij te behandelen, wist wat de symptomen waren."

"Dat is het volledige verhaal van 28 seconden. Je kan je wel voorstellen dat het langer voelde dan 28 seconden met alle gedachten die ik had. Het moeten milliseconden zijn geweest, maar met alle gedachten, leek het voor mij op één, twee, drie seconden. Ik weet het niet."

Lees de niet vertaalde Engelse variant hier.