Niki Lauda

Biografie van Niki Lauda

Andreas Nikolaus (Niki) Lauda was een grootheid in de Formule 1. De Oostenrijker behaalde in zijn tijd in de sport drie wereldtitels en heeft in zijn carrière naast de baan ook het team van Mercedes-Benz geholpen. De iconische coureur werd in 1976 getekend voor het leven toen zijn Formule 1-bolide vlam vatte en hij er nog in zat. Uiteindelijk werd hij door vier collega's uit de auto gesleurd. Het litteken was nog altijd te zien als herinnering aan de tragische brand. De Oostenrijkse legende overleed in de nacht van 20 mei 2019 aan de gevolgen van een griep tijdens zijn revalidatie.

Opstapklasse

Lauda begon zijn racecarrière in een Mini Cooper. Met die wagen reed hij in Oostenrijk de befaamde heuvelklims. Een jaartje later verruilde hij de wagen om mee te doen aan het Formule Vee-kampioenschap gevolgd door een inschrijving in het Formule 3-kampioenschap in 1970. Het was van korte duur, de Oostenrijker vond dat dat het kampioenschap vol zat met 'gekken' en koos ervoor om nog tijdens het seizoen over te stappen naar de Sportscars.

Formule 1

In 1971 kwam dan eindelijk de stap naar de Formule 1 in beeld. Hiervoor moest Lauda wel de trukendoos opentrekken. Hij kreeg een lening die gedekt werd door een levensverzekering. Het leverde zijn debuut in de Formule 2 op en niet veel langer debuteerde hij ook in de koningsklasse van de autosport, allemaal in hetzelfde jaar. Lauda kon op zijn thuisgrond in Oostenrijk in een March 711 zijn eerste rondjes rijden in een Formule 1-auto. Omdat hij snel promoveerde naar de Formule 1 moest hij genoegen nemen met een wagen die niet het snelste was. Hij was na 20 ronden dan ook klaar met z'n eerste GP en bracht de auto terug naar de pitbox met de mededeling dat de wagen te veel onderstuurde. Een jaartje later klom hij in de March 712, maar ook dat was geen succes. De resultaten in 1972 waren dan ook niet om over naar huis te schrijven. Het hoogtepunt voor Lauda was de Grand Prix van Zuid-Afrika. Lauda wist daar als zevende te finishen, één plekje achter het eerste WK-punt. Het roer moest om en dat wist de Oostenrijker. Hij moest meer geld lenen om een betere auto te krijgen.

Financiën

Hij wist in 1973 een deal met het Britse BRM te sluiten. Met frisse hoop dacht hij een beter seizoen te kunnen gaan draaien. Helaas voor Lauda was dat niet het geval. Alleen tijdens de Grand Prix van Monaco kon hij laten zien wat hij waard was. In de race liet hij zien uit het juiste hout te zijn gesneden en de interesse bij andere teams was gewekt. Ene Enzo Ferrari zag wat in de Oostenrijker en een contract kon dan ook niet uitblijven. Lauda zat eindelijk bij een team waarmee hij kon presteren. Bij het Italiaanse team kon hij zijn vaardigheden verbeteren middels de faciliteiten van het team. In 1974 wist hij met de Ferrari 312B3 zijn allereerst pole position te pakken tijdens de Grand Prix van Zuid-Afrika. Omzetten in een zege was voor Lauda helaas niet mogelijk. Tijdens de Grand Prix van Spanje was het wel raak. De Oostenrijker kon zich vanaf dat moment een Grand Prix-winnaar noemen en dat was slechts een voorproefje van wat Lauda allemaal zou gaan laten zien.

Kampioenschap

In 1975 pakte Laude zijn allereerste wereldkampioenschap in de Formule 1. Het jaar erop was hij bezig om titel nummer twee toe te voegen toen hij tijdens de Grand Prix van Duitsland pech kreeg en haaks rechtsaf schoot in de muur. Zijn auto vatte vlam met Lauda er nog in. De Oostenrijker dreigde levend te verbranden, maar vier coureurs die achter hem aanreden zagen het incident gebeuren en twijfelde geen moment en trokken Lauda los uit zijn auto. Met een ambulance werd hij naar het ziekenhuis gebracht en een einde van zijn racecarrière leek onvermijdelijk en voor iedereen anders zou dat wellicht ook zo zijn, niet voor Niki Lauda. Zijn onverzettelijkheid zorgde ervoor dat hij zes weken later weer gewoon mee deed met de Grand Prix van Italië, zij het met een aantal rollen verband om zijn hoofd heen. Hij wist als vierde de finishvlag te halen. De wereldtitel kon hij niet meer pakken, die ging naar James Hunt op slechts één punt. Aan het einde van 1977 wist hij alsnog zijn tweede wereldtitel bij te schrijven. De Oostenrijker nam met de titel in zijn zak afscheid bij Ferrari en tekende vervolgens bij Brabham. Heel lang duurde de samenwerking niet. Tijdens de vrije training voor de race in Canada vond hij het wel mooi geweest en wilde hij zijn eigen luchtvaartmaatschappij opstarten, genaamd Lauda Air.

Rentree

McLaren was het team dat Lauda in 1984 weer wist te lokken naar de formule 1. Een kleine twee jaar laten pakte hij zijn derde wereldtitel. Wel met het kleinste verschil ooit, Lauda zou met halve punt voorsprong het kampioenschap pakken na een razendspannende race in Estoril. Na die titel plakte hij er nog een laatste Formule 1-jaar eraan vast. Hij was dan ook de laatste man die de Grand Prix van Nederland wist te winnen, totdat het evenement in 2021 terugkeerde op de Formule 1-kalender. Het einde van Lauda als coureur stond vast. Lauda keerde in 1992 terug naar de sport, maar dat was als adviseur van het team van Ferrari. In 2001 werd hij zelfs eigenaar van Jaguar en kon hij een Formule 1-team gaan leiden. Aan het einde van 2002 kwam er een einde aan die samenwerking toen moederbedrijf Ford de Oostenrijker de zak gaf. Zijn laatste terugkeer in de sport was in 2012, toen hij adviseur werd bij het team van Mercedes. In die rol heeft hij Lewis Hamilton naar het team gehaald en was hij praktisch bij elke Grand Prix aanwezig om zijn ondersteuning te bieden. Echter ging de gezondheid van de Oostenrijker met flinke stappen achteruit. Op 20 mei 2019 gaf zijn lichaam het op en moest de wereld afscheid nemen van één van de meest karakteristieke personen in de Formule 1.