Factchecker

Vrouwen die deelnamen aan de Formule 1 | Factchecker

Jan Bolscher 15 dec 2020 18:59Dinsdag 15 december 2020 18:59

Komend seizoen draait voor een groot deel van de Formule 1-kalender de W Series mee in het schema. De kans voor vrouwelijke coureurs om een stap verder te komen in de racerij. Soms halen vrouwen het zelfs tot de Formule 1, maar dat blijft een zeldzaamheid. Tijd om eens te kijken wie zover wisten te komen.

Autosport is van oudsher een sport die gedomineerd wordt door mannen. Zeker in de Formule 1 zijn het vrijwel uitsluitend mannen geweest die achter het stuur kropen. Toch zijn er in het verleden enkele vrouwen geweest die meededen. Een enkeling reed zelfs een Grand Prix. We beginnen met de eerste vrouw die werkelijk mee racete: Maria Teresa de Filippis.

Maria Teresa de Filippis
Maria Teresa de Filippis is de eerste van in totaal twee vrouwen die heeft meegedaan aan een Grand Prix. Daarvoor moeten we helemaal terug naar 1958. Het wereldkampioenschap Formule 1 bestond toen pas acht jaar en voor het eerst deed er toen ook een vrouw mee. De Italiaanse Maria Teresa maakte naam in sportauto’s en wist in 1954 zelfs tweede te worden in het Italiaanse sportautokampioenschap. De Filippis trok daarmee behoorlijk de aandacht en kwam ook in het vizier bij Formule 1-teams.

Uiteindelijk was Maserati het meest onder de indruk. Niet het minste team: het werd namelijk kampioen in het jaar voordat De Filippis achter het stuur plaats mocht nemen. In 1958 was het zover. Bij de Grand Prix van Monaco van dat jaar deed ze mee aan de kwalificatie, maar helaas zonder succes. Ze verscheen niet aan de start. In België mocht ze wel van start gaan en reed ze de race ook uit. Helaas werd het geen groot succes, van alle auto’s die de eindstreep haalden, was zij de laatste. Pas in Portugal wist ze zich weer te kwalificeren, als laatste weliswaar, en vervolgens viel ze uit in de race door een motormankement.

Maria Teresa de Filippis in de Maserati 250F

In Italië mocht ze weer van start gaan, opnieuw helemaal achteraan, en was het opnieuw een motorprobleem dat een einde maakte aan haar race. In 1959 probeerde De Filippis het nog een keer in Monaco, maar helaas lukte het haar opnieuw niet om een startplek te bemachtigen in het Prinsdom. Daar bleef het voor De Filippis bij wat betreft haar Formule 1-carrière. In haar latere leven keerde ze de racerij de rug toe en was ze enkel nog aan de sport verbonden als vice-voorzitster van de vereniging van oud-F1-coureurs. De Filippis overleed in 2016 op 89-jarige leeftijd.

Lella Lombardi
De enige andere vrouw die ooit meedeed aan een Grand Prix, was Lella Lombardi. Ook weer een Italiaanse. Zij kende een wat succesvollere F1-carrière dan De Filippis. Het begon ook al veelbelovend. In de Formule 3 wist zij in 1968 tweede te worden in het kampioenschap en in de lokale Formula 850 Serie in Italië won ze vervolgens ook nog vier races én het kampioenschap. Het succes ging verder met de titel in het Formula Ford Mexico-kampioenschap in 1971.

Lella Lombardi (midden), Vittorio Brambilla (rechts) en Robin Herd (links)

Uiteindelijk duurde het nog wel tot 1974 voordat ze in de Formule 1 debuteerde. Daar gaf Brabham haar dankzij een stevige toegestoken stuiver van de Italiaanse autobond een kans, maar wist ze zich helaas niet te kwalificeren. Dat lukte haar een jaar later wél in Zuid-Afrika. De derde Grand Prix van dat seizoen bleek het begin te zijn van een verder vol jaar voor Lombardi in de Formule 1. Haar beste resultaat kwam de race erna, toen ze zesde werd in Spanje. Daarna wist ze zich nog voor zeven races te kwalificeren en daarvan finishte ze er vier.

In 1976 verscheen ze nog twee keer aan de start van een Grand Prix, maar kwam ze niet verder dan een 14e en een 12e plaats. Haar beste resultaat na de Grand Prix van Spanje was een zevende plaats in Duitsland. Lombardi scoorde in Spanje een halve kampioenschapspunt en staat daarmee nog altijd te boek als de enige vrouw die ooit scoorde in de Formule 1. Later in de jaren 70 deed ze nog enkele keren mee aan lokale raceseries en in 1977 deed ze mee aan een Nascar-race in Daytona. Toen werd ze 31e.

Na een korte terugkeer in de racerij in het DTM in 1984, waar ze twee races reed, hield Lombardi het enkele jaren later voor gezien als coureur. Wel richtte ze vervolgens Lombardi Autosport op, maar helaas kon ze daar maar vier jaar mee bezig zijn. In 1992 overleed Lombardi op slechts 50-jarige leeftijd tragisch genoeg aan de gevolgen van kanker.

Andere vrouwen in de F1
Er waren ook enkele vrouwen die net niet verder kwamen dan de kwalificatie. Dat waren Divina Galica, Desiré Wilson en Giovanna Amati. Na Amati, die het probeerde in 1992, was het lange tijd stil op dit gebied. In de nieuwe eeuw kwam er echter steeds meer nadruk op te liggen dat vrouwen ook weer eens een kans moesten krijgen. Recente voorbeelden hiervan zijn Maria de Villota, Simona de Silvestro en Carmen Jordá. Die kwamen echter niet verder dan een bijrolletje bij Formule 1-teams.

Susie Wolff, de vrouw van Toto Wolff, kwam nog het verst. Zij reed namelijk werkelijk mee in een Formule 1-weekend, toen ze in 2014 een vrije training reed voor Williams. De eerste vrouw sinds Amati die werkelijk deelnam. Een Grand Prix zat er voor Wolff echter niet in. Na Wolff is alleen Tatiana Calderon daarbij in de buurt gekomen. Zij is al een tijdje verbonden aan het team van Alfa Romeo en reed enkele keren tests in oudere Formule 1-auto’s van dat team.

W Series
Twee jaar geleden werd de W Series in het leven geroepen. Een speciale raceklasse voor vrouwen, waarin er met Formule 3-achtige auto’s gereden wordt. Komend jaar dus zelfs op dezelfde circuits als waar de Formule 1 dat weekend rijdt, onder meer ook op Zandvoort. Het is één van de doelen van de W Series om vrouwen verder te helpen in de autosport en in beeld te krijgen bij Formule 1-teams. De kampioene van vorig jaar, Jamie Chadwick, kwam zodoende in beeld als ontwikkelingscoureur bij het team van Williams.

Van een deelname aan een Formule 1-weekend is het helaas nog niet gekomen. Het algemene beeld binnen de koningsklasse lijkt te zijn dat vrouwen vanwege minder fysieke mogelijkheden dan mannen niet hetzelfde niveau aan zouden kunnen.