Het effect van regen op een Formule 1 wedstrijd

Regen en Formule 1, dat klonk vroeger als een garantie op spektakel. Glijdende auto’s, verrassende inhaalacties en coureurs die écht moesten laten zien wat ze waard zijn. Maar eerlijk is eerlijk, dat beeld is de laatste jaren behoorlijk veranderd. Tegenwoordig staat regen vooral gelijk aan uitgestelde starts, rode vlaggen en verveelde coureurs die wachten tot het weer wat droger wordt. Dat heeft alles te maken met de banden. Of beter gezegd, met het feit dat de regenbanden in de Formule 1 gewoon niet doen wat ze zouden moeten doen. De frustratie daarover groeit, zowel bij de fans als bij de coureurs.

Wat is er mis met die regenbanden?

Op papier is het allemaal prachtig geregeld. Er zijn twee soorten banden voor nat weer: de intermediates en de full wets. De intermediates zijn bedoeld voor twijfelgevallen, dus als het nét geregend heeft of als het nog een beetje miezert. Deze banden kunnen aardig wat water afvoeren, zo’n 30 liter per seconde. De full wets zijn er voor het serieuze werk, als het echt met bakken uit de lucht komt. Die voeren zelfs tot 85 liter per seconde af. Dat klinkt indrukwekkend, maar in de praktijk liggen ze vooral stof te happen in de pitbox. Zodra het regent, wachten teams en raceleiding meestal tot het moment waarop de intermediates al bijna weer voldoende zijn. Dus in plaats van rijden in de regen, wordt er gewacht tot het eigenlijk al bijna droog genoeg is. Dat maakt die full wets dus een soort regenjas die je meeneemt, maar nooit aantrekt. Vergelijk het met het kopen van een regenjas voor dames en die vervolgens thuis laten hangen terwijl het buiten plenst. Niet echt handig.

Coureurs willen wel, maar de banden niet

Coureurs klagen steeds vaker openlijk over de regenbanden. Niet alleen omdat de grip ontbreekt, maar ook omdat het zicht gewoon rampzalig is. Door het opspattende water zie je letterlijk niks. En dat is niet overdreven. Tijdens de race in Japan gaf Lando Norris aan dat hij Carlos Sainz niet eens had zien crashen. Als hij iets verder naar links had gezeten, had het zomaar mis kunnen gaan. Max Verstappen zei het na diezelfde race ook vrij duidelijk: met deze regenbanden is racen in de regen bijna niet meer te doen. Twintig jaar geleden lukte dat nog prima, met minstens zoveel water op de baan.

Minder actie, meer frustratie

Dat het regent, hoeft niet meteen te betekenen dat er geen actie meer mogelijk is. Maar zolang de regenbanden niet beter worden, blijven we kijken naar uitstel op uitstel. Daardoor blijven coureurs vaak binnen tijdens natte trainingen en krijgen we minder data, minder voorbereidingstijd en uiteindelijk ook minder leuke races en dat is jammer. Want een goede regenrace heeft zoveel in zich. Denk aan die iconische race van Verstappen in Brazilië in 2016. Auto’s die buiten de ideale lijn zoeken naar grip, inhaalacties op onverwachte plekken en teams die razendsnel moeten schakelen tussen bandenkeuzes. Het kan de sport juist zoveel spannender maken. Een beetje zoals een regen poncho op een festival: het is misschien niet je favoriete item, maar als het echt losgaat, ben je er ontzettend blij mee. Mits het ding natuurlijk doet wat hij moet doen, want anders kun je net zo goed nat worden.

Tijd voor verbetering

Iedereen begrijpt dat veiligheid voorop staat. Maar als een product zo slecht presteert dat niemand het wil gebruiken, moet je je wel afvragen wat het nut nog is. Coureurs, teams én fans verdienen beter. Het is niet zo dat regen geen plek meer heeft in de Formule 1. Integendeel zelfs. Regen zorgt juist voor onvoorspelbaarheid, creativiteit en spectaculaire momenten. Maar dan moeten de tools er wel zijn om daarmee om te gaan.

Gerelateerd