Fernando Alonso

Tweevoudig wereldkampioen, maar moeilijk in de omgang | Het Leven Van Fernando Alonso

Jan Bolscher 21 jan 2021 17:44Donderdag 21 januari 2021 17:44

Fernando Alonso is één van de bekendste namen uit de Formule 1. Met name de wat oudere kijkers zullen hem onlosmakelijk verbinden aan de koningsklasse. Toch heeft hij ‘slechts’ twee wereldtitels op zijn naam staan. Volgens sommigen heeft hij dat vooral aan zichzelf te danken.

Fernando heet in zijn volledigheid Fernando Alonso Diaz. Hij is op 29 juli 1981 geboren in het Spaanse Oviedo. Vandaag de dag maakt hem dat 39 jaar oud. Fernando heeft door de jaren heen een gigantische staat van dienst opgebouwd in de wereld van de autosport. De lijst met verschillende klassen waaraan hij heeft meegedaan is dusdanig lang, dat het haast teveel is om in één artikel allemaal door te nemen.

Al op jonge leeftijd stapte de race-gekke Spanjaard voor het eerst in een kart, waarna hij al snel aan verschillende prestigieuze kampioenschappen mee begon te doen. Fernando zorgde dan ook voor verbazing met de snelheid waarmee hij de verschillende klassen afwerkte. Uiteindelijk maakte hij in 1999 de overstap van het karten naar de zogeheten eenzitters: speciaal voor racen ontworpen auto’s zoals Formule 1-wagens, maar bijvoorbeeld ook de Formule Ford en Dragraces. Fernando werd dat jaar de kampioen van Spanje in de Euro Open MoviStar.

In 2000 maakte hij als rijzende ster de overstap naar de Formule 3000. Hier kreeg zijn carrière echt voeten in de aarde. Fernando wist onder andere op de Hungaroring en Spa te winnen en eindigde op de vierde stek in het kampioenschap. Geen titel dus, maar wel goed genoeg om indruk te maken op de Formule 1-teams. Minardi was namelijk wel geïnteresseerd in de diensten van de jonge Spanjaard. Tijdens het seizoen van 2001, op 19-jarige leeftijd, maakte hij zijn debuut op het allerhoogste niveau. Het team van Minardi was destijds echter niet competitief. Fernando wist tijdens het hele seizoen niet één puntje te pakken, maar gooide regelmatig hoge ogen tijdens de kwalificatie. Zo plaatste hij zich meer dan eens hoger op de startgrid, dan rijders met een snellere auto onder hun kont.

Dit bleef niet onopgemerkt. Renault maakte er werk van om het nog altijd jonge talent aan boord te halen. In 2002 werd hij aangesteld als testcoureur voor de Franse fabrieksformatie, waarna hij in 2003 doorstroomde als vaste coureur. Vanaf dit punt begon Fernando te werken aan de legendarische status die hij vandaag de dag heeft. Tijdens de kwalificatie voor de Grand Prix van Maleisië pakte hij pole position, waarmee hij destijds de jongste pole sitter ooit werd. Niet veel later werd hij tweede tijdens zijn thuisrace in Spanje en won hij de Grand Prix van Hongarije. Hiermee werd Fernando de jongste racewinnaar ooit. Een statistiek die vandaag de dag op naam staat van ene Max Verstappen.

Alonso wint de Grand Prix van Hongarije, 2003.

Gedurende het seizoen van 2004 ging het wat minder voor de wind. Fernando stond vier keer op het podium, maar wist geen races te winnen. Het bleek echter de stilte voor de storm. De jonge Alonso ontketende tijdens het seizoen van 2005 en legde beslag op de ene na de andere overwinning. Op 25 september werd hij derde tijdens de Grote Prijs van Brazilië, waarmee hij Kimi Raikkonen definitief aftroefde in de strijd om de wereldtitel. Op slechts 24-jarige leeftijd werd Fernando Alonso voor het eerst wereldkampioen.

Alonso pakt de wereldtitel in Brazilië, 2005.

Het seizoen van 2006 was grotendeels een herhaling van zetten. Fernando werkte de ene na de andere race klinisch af en wederom besloot hij het kampioenschap in Brazilië. Dit keer ten koste van Michael Schumacher. Alonso verkreeg een heldenstatus en bouwde in rap tempo een gigantische achterban aan fans op in de sport.

Alonso pakt opnieuw de wereldtitel in Brazilië, 2006.

Het jaar hierna verkaste Alonso naar McLaren. Iets dat hij in 2005 al bekend had gemaakt. Een grote schok voor de Formule 1, omdat Renault en Mclaren destijds elkaars grootste concurrenten waren. Alonso kwam naast een rookie te zitten: Lewis Hamilton. De Spanjaard en de Britse formatie gingen echter niet goed samen. De resultaten waren niet perse slecht, maar aan het eind van het jaar maakte Alonso en McLaren bekend dat ze per direct uit elkaar zouden gaan. De samenwerking was niet ideaal, zo klonk de uitleg. Volgens sommigen was vooral de houding van de tweevoudig wereldkampioen hier schuldig aan.

Alonso keerde terug naar Renault, waar hij het seizoen van 2008 en 2009 volbracht. Tijdens het eerste seizoen van zijn terugkeer werd Fernando echter onderdeel van een van de grootste schandalen uit de Formule 1-geschiedenis: Crashgate. Tijdens de Grand Prix van Singapore hing teammaat Nelson Piquet Jr. in opdracht van teambaas Flavio Briatore en Pat Symond zijn Renault bewust in de muur, waardoor Alonso de race kon winnen. Dit kwam aan het licht na een onderzoek van de FIA, dat in 2009 een uitspraak deed: Alonso en Piquet kwamen er met een waarschuwing vanaf, Renault ontving een voorwaardelijke schorsing van twee jaar met een proeftijd van vijf jaar, Symond mocht vijf jaar lang niet in de Formule 1 werken en Briatore kreeg een levenslang werkverbod in de sport.

Nelson Piquet Jr. crasht opzettelijk tijdens de Grand Prix van Singapore, 2008.

Maar goed. Voorafgaand aan het seizoen van 2010 maakte Fernando de overstap naar Ferrari, waar hij een deal voor drie jaar had getekend. In dienst van de Italiaanse grootmacht wilde hij voornamelijk zijn wereldtitels uitbreiden, maar hier kwam het niet van. Zijn overstap naar Ferrari kwam tegelijkertijd met de opmars van Red Bull Racing en de dominantie van Sebastian Vettel. Tussen 2010 en 2013 wonnen zij vier keer achtereenvolgend het wereldkampioenschap. 2014 was vervolgens een zwaar jaar voor Ferrari, waarin het team niet één race wist te winnen.

Alonso vond het wel welletjes en besloot voorafgaand aan het seizoen van 2015 terug te keren naar McLaren. De Britse formatie sloeg datzelfde jaar de handen ineen met motorleverancier Honda, maar die samenwerking bleek slecht uit te pakken. De Japanse krachtbron was niet competitief genoeg en McLaren raakte naar achteren op de grid. Dit modderde zo de komende jaren een beetje door. De spanningen tussen Alonso en het team liepen hoog op. Onder andere omdat hij zich verschillende keren erg kritisch uitliet over McLaren en Honda. Hij verwees zelfs een keer naar de Honda-krachtbron als een Formule 2-motor, wat slecht viel bij de Japanners. Na het seizoen van 2018 besloot hij een punt achter zijn Formule 1-carrière te zetten.

Alonso neemt afscheid van de Formule 1 in Abu Dhabi, 2018.

Fernando ging rijden in het FIA World Endurance Championship, nam deel aan de Dakar Rally en won zowel in 2018 als 2019 met zijn team de prestigieuze 24 Uur van Le Mans. De Formule 1 wist hij echter nooit helemaal achter zich te laten. Hij gooide verschillende keren balletjes op voor een eventuele terugkeer en in de zomer van 2020 werd bekendgemaakt dat hij aankomend seizoen zijn comeback gaat maken in de Formule 1. Hij keert terug bij het team van Renault, dat inmiddels is omgedoopt tot Alpine.

Alonso wint de 24 Uur van Le Mans, 2019.

Hier hoopt de geroutineerde coureur alsnog een wereldtitel aan zijn portfolio toe te kunnen voegen. Dit moet in 2022 gaan gebeuren, zo vertelde Alonso daar zelf al over. Aankomend seizoen verandert er namelijk weinig in de Formule 1, waardoor Renault niet plots mee zal doen om het kampioenschap. In 2022 worden er echter nieuwe reglementen in de sport doorgevoerd, waardoor de kaarten opnieuw geschud zullen gaan worden.

Deze hele lap tekst liever op beeld? Check onderstaande video.