Biografie van Brendon Hartley

Voor de Nieuw-Zeelanders was het vreselijk lang wachten tot er weer een landgenoot in de Formule 1 kwam, nadat Mike Thackwell in 1984 een punt achter zijn F1-carrière moest zetten. De opvolger kwam in de vorm van Brendon Hartley, 33 jaar later. Lang duurde dat echter niet, de in andere raceklassen wel succesvolle Hartley kon geen potten breken en moest al na iets meer dan één seizoen weer het veld ruimen in de Formule 1.

Jonge jaren

Brendon Hartley komt uit een ware racefamilie. Zijn vader Bryan en broer Nelson gingen hem al voor in de racerij, waarna de jonge Brendon op zesjarige leeftijd zelf ook achter het stuur van een kart kroop. Met succes, want hij promoveerde op den duur naar de lokale Formule Ford-series, waar hij uiteindelijk twee van de vier races won. Het was duidelijk dat Hartley de meest getalenteerde van Bryan Hartley’s zonen was en daarom ging de Nieuw-Zeelander op den duur, na nog in jaar in het lokale Formule Toyota-kampioenschap, richting Europa. Daar lag immers de bakermat van het grote internationale succes.

Europese juniorenseries

Op 17-jarige leeftijd reisde Hartley af naar het verre Europa om daar zijn geluk te beproeven in de Formule Renault 2.0 Eurocup. In die klasse wilde het echter nog niet gelijk echt van de grond komen, maar dat veranderde na een overstap naar het Italiaanse kampioenschap. Daar pakte Hartley meerdere overwinningen en uiteindelijk leidde dat tot het behalen van de Eurocup-titel. Een treetje hoger racen was het logische vervolg en dus trad Hartley toe tot het Britse Formule 3-kampioenschap. Een derde plaats in het eindklassement was de mooie beloning van een succesvol jaar, hoewel maar liefst zes uitvalbeurten hem een nog beter resultaat in de weg hadden gestaan. Een jaar later viel Hartley echter weer wat terug in de ranglijsten, toen hij in de F3 Euroseries en de Formule Renault 3.5 buiten de top tien eindigde.

Red Bull-junior naast Ricciardo

Inmiddels was het 2010 en was het tijd voor de inmiddels 20 jaar oude Hartley om zich echt te gaan profileren als een coureur die de top kon bereiken in de single seaters. Red Bull had hem opgemerkt en zette hem samen met Daniel Ricciardo in hun juniorenprogramma. Het bleek niet van al te lange duur, want al tijdens het Formule Renault 3.5-seizoen waar hij en Ricciardo dat jaar aan meededen, werd hij uit het programma geschrapt.

GP2-pogingen

Hartley liet zich niet tegenhouden door het feit dat Red Bull het vertrouwen alweer in hem had verloren en maakte een jaar later zijn debuut in de GP2. Toch bleken de hoge heren bij Red Bull zich niet helemaal vergist te hebben, want er volgde een erg matig seizoen voor Hartley. Na een switch terug naar de Formule Renault 3.5 en nog een paar sporadische uitingen tussendoor in de GP2, werd het duidelijk dat hij op een paar goede momenten na niet consistent voor de punten kon gaan in de single seaters. Hij zat in 2012 dan ook zonder een plek in een single seater-raceklasse.

Overstap naar LMP-auto’s

De weg naar een carrière in single seaters leek dood te lopen voor de inmiddels 22-jarige Hartley, die daarom zijn geluk ging beproeven in de prototype-klasse. Hij wist een plek te bemachtigen bij het team van Murphy, waarvoor hij uitkwam in de LMP2-klasse. Veel kon hij echter niet racen, maar hij maakte met dat team dat jaar wel zijn Le Mans-debuut. Helaas voor Hartley konden ze de editie van dat jaar niet uitrijden, maar het bleek een opmaat voor nieuwe successen. Voor 2013 werd hij namelijk vastgelegd bij Porsche voor de LMP1-klasse in het WEC. Daarmee bereikte Hartley grote hoogten. In 2015 wist hij samen met medecoureurs Timo Bernhard en Mark Webber als eerste te eindigen in het WEC en tweede te worden bij de 24 uur van Le Mans. Het jaar erna ging het relatief gezien iets minder, maar in 2017 kwam de grote knaller: Hartley won samen met Bernhard en Earl Bamber zowel het WEC als de 24 uur van Le Mans.

Verrassend Formule 1-debuut

Inmiddels lag Hartley’s ervaring in de single seaters ver achter hem en had hij bewezen dat hij in de LMP1 grote successen kon behalen. Toch blijft voor veel coureurs uiteraard de Formule 1 de grote droom en daarom besloot Hartley om dr. Helmut Marko eens te bellen en aan te geven dat hij nog altijd open stond voor een kans. Die presenteerde zichzelf toen Daniil Kvyat te licht werd bevonden door Red Bull en tijdens het 2017-seizoen aan de kant werd gezet door Toro Rosso. Pierre Gasly ving dat als Red Bull-junior op, maar ook Carlos Sainz kon vanwege een deal met Renault het seizoen niet afmaken bij Toro Rosso. Voor Sainz stond echter geen geschikte Red Bull-junior klaar om hem op te volgen, dus besloot Dr. Marko op het aanbod van Hartley in te gaan en hem klaar te stomen voor zijn Formule 1-debuut. Dat kwam vervolgens bij de Amerikaanse Grand Prix, richting het slot van het seizoen van 2017.

De onverbiddelijke F1

In zijn eerste vier Grands Prix wist Hartley, mede vanwege problematische betrouwbaarheid van de auto, geen potten te breken. Toch besloot Toro Rosso dat het beter in 2018 maar met hetzelfde duo verder kon gaan, dus kwamen Hartley en Gasly opnieuw uit voor de renstal. Wat volgde was een worsteling voor Hartley. Het geluk was een aantal keer ook niet bepaald aan zijn zijde, maar een behoorlijke hoeveelheid crashes en een bijna steevast lager tempo dan zijn teamgenoot hielpen Hartley bepaald niet mee om indruk te maken. Bij Red Bull wilden ze Hartley ogenschijnlijk nog wel een kans geven om er in 2019 weer bij te zijn, maar dan moest hij echt beter gaan presteren. Hoewel het na de zomerstop echt wel beter leek te gaan, was het uiteindelijk toch niet genoeg en werd hij weer de laan uitgestuurd door Red Bull. Over zijn samenwerking met motorpartner Honda was Hartley erg te spreken, maar hij bedankte in zijn verklaring na zijn ontslag openlijk ‘niet iedereen’ en verklaarde dat hij graag ‘ooit nog het hele verhaal’ vertelt. Een pijnlijk einde van zijn ooit zo gedroomde Formule 1-carrière.

Gerelateerd